Rodom Sirjanin, od seljačkih roditelja. U osamnaestoj godini odbegao od roditelja i zamonašio se. Predavao sebe najtežim podvizima, ponekad posteći po četrdeset dana. Potom se predade naročitom podvigu, dotle nepoznatom, naime: da danonoćno stoji na stubu u neprestanoj molitvi. Njagov stub najpre bi visok šest lakata, posle mu podigoše jedan od dvanaest, pa od dvadeset dva, pa od trideset šest, i najzad od četrdeset lakata visine. Njagova majka Marta dva puta dolažaše da ga vidi, no on je ne hte primiti, nego joj sa stuba reče: „Ne uznemiravaj me sad, majko moja, ako se udostojim, videćemo se u onom svetu”. Pretrpe sveti Simeon bezbrojne napasti od demona, no on ih sve pobedi molitvom Bogu. I sotvori svetitelj čudesa velika i mnogobrojna isceljujući rečju i molitvom mnoge bolesnike. Oko njegovog stuba sticaše se narod sa svih strana, bogati i ubogi, carevi i robovi. I on svima pomagaše: nekome povraćajući zdravlje telesno, nekome pružajući utehu i pouku a nekoga izobličavajući zbog jeretičkog verovanja. Caricu Evdokiju tako odvrati od jeresi Evtihijeve i povrati Pravoslavlju. Podvizavaše se u vreme cara Teodosija Mlađeg, Markijana i Lava Velikog. Ovaj prvi stolpnik u hrišćanstvu i veliki čudotvorac Simeon sveti požive sto tri godine i upokoji se u Gospodu 1. septembra 459. godine. Njagove mošti prenesene u Antiohiju u crkvu njegovog imena.