Na završnom delu kulturne manifestacija „Belovodska rozeta“ juče je uručena nagrada ovogodišnjem laureatu – prof. dr Predragu Peđi Ristiću. Rozetu mu je uručila zamenik gradonačelnika Vesna Lazarević.

Pred prepunim amfiteatrom na otvorenom u centru Bele Vode, besedu o prof. dr Predragu Peđi Ristiću je govorio Dušan Milovanović, istoričar umetnosti.

Zamenik gradonačelnika Vesna Lazarević, pozdravivši prisutne i ovogodišnjeg slavodobitnika, izrazila je veliko zadovoljstvo što može da uruči priznanje vrsnom umetniku i graditelju. „Ovakvi ljudi su proneli slavu Srbije, slavu pravoslavlja, a na ta dela svi moramo biti ponosni.“, rekla je između ostalog zamenik gradonačelnika.

Nakon primljene nagrade, prof. dr Predrag Peđa Ristić prvo se zahvalio Gradu Кruševcu i organizatorima manifestacije što je dospeo u krug dosadašnjih dobitnika.

„Biti u ovako odabranom društvu dosad nagrađenih je veliki uspeh. Osećam veliku radost što se moj rad ceni, što se sagledao čitav rad tokom moje karijere“.

Prof. dr Predrag Peđa Ristić, rođen u Beogradu 17. januara 1931. godine. Diplomirao 1956. na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu sa najvišom ocenom, a doktorirao takođe sa najvišom ocenom na Univerzitetu u Gracu 1980. godine sa tezom Rekonstrukcija preistorijske arhitekture Lepenskog vira.

Od 1977. bio je gostujući profesor Univerziteta u Gracu i Beču. Izabran za redovnog profesora Univerziteta u Prištini 1981. Potom je do penzije 1991. radio u statusu slobodnog umetnika i graditelja, ali i kao profesor na Akademiji Srpske pravoslavne crkve za konzervaciju pri Teološkom fakultetu u Beogradu.

Član je Udruženja primenjenih umetnika i dizajnera Srbije, jedan od osnivača grupe Mediala, Udruženja ljubitelja Save i Dunava 1961., Društva za obnovu i oživljavanje Svetih arhanđela kod Prizrena 1989; Društva Nemačko srpske saradnje; Društva žrtava komunističkog terora Sveti Đorđe…

Izlagao i predavao u brojnim gradovima u zemlji i inostranstvu, pisao teorijske članke i kritike u brojnim časopisima i listovima…

Njagova najvažnija dela: Teorija akustike, Savske tablice, Rekonstrukcija praistorijskog naselja Lepenski vir, Rekonstrukcija praistorijske arhitekture zlatnih apatinskih venaca, Tafepolis, Projekat rekonstrukcije i revitalizacije Svetih arhanđela kod Prizrena, Projekat revitalizacije Novog Brda i drugih brojnih srednjovekovnih crkava i crkvenih i manastirskih kompleksa… Uradio je projekte restauracije deset znamenitih istorijskih spomenika Srbije…

Njagov život protomajstora ispunjen je projektima oko 90 crkvenih objekata u srpskim zemljama i u svetu (Srbiji, Hrvatskoj, BiH, Crnoj Gori i od Australije do Кanade) – svuda gde Srbi žive. Spomenimo samo Hercegovačku Gračanicu u Trebinju, crkvu Svetog Luke u Кrnjači, crkvu Svetog kneza Lazara na Ljubiću kod Čačka, hram Vaznesenja Hristovog u Podgorici koju su čitavu deceniju ukrašavali belovodski klesari, crkva Svetog kralja Jovana Vladimira u Baru u Crnoj Gori…

Dobitnik je nagrade princa Čarlsa za projekat srpskog crkvenog doma u Birmingemu u Engleskoj kojim je ukrasio grad, Ordena Svetog Save drugog reda, nagrade Stefan Prvovenčani, nagrade za životno delo Udruženja primenjenih umetnika Srbije (1991), Nagrade grada Beograda (2017)…

Gradio je crkve, zadužbine, molitvenice pred Bogom, koje su „brodovi u kojima se ljudi spasavaju“ od životnih nevolja. Gradio je poput Rada Neimara (Rada Borovića) crkve sa skladom, nebesko-zemaljskom krasotom i dušom. Od tog materijala sazdalo se i njegovo protomajstorsko biće koje se ne smiruje već bdi nad srpskim zemljama i sadi srpskovizantijske rukosade od kamena koji ne venu i koji će trajati dok je srpskoga jezika.

Prigodan kulturno-umetnički program, pored ostalih, izveli su i Milan Milićević, „Prva harmonika“ u Sokobanji, Dajana Đokić, pobednik Festivala frulaša u Prislonici, КUD „Кopaonička frula“ iz Brusa…