Neznatno selo Mutalask u oblasti Кapadokijskoj postalo je znamenito po ovome velikom svetilu crkve pravoslavne. Tu se Sava rodio od oca Jovana i majke Sofije. U osmoj godini napustio dom roditeljski i zamonašio se u obližnjoj obitelji, zvanoj Flavijanova. Posle 10 godina pređe u Palestinske manastire, i tu se najduže zadrži u obitelji svetog Jevtimija Velikog (v. 20. januar) i Teoktista. Prozorljivi Jevtimije proreče za njega, da će biti slavan monah i nastavnik monasima, i da će osnovati lavru veću od svih lavri toga vremena. Po smrti svetog Jevtimija udalji se Sava u pustinju, gde u jednoj pešteri, koju mu angel Božji iskaza, provede kao otšelnik pet godina. Posle toga, kada on posta savršen monah, počeše se, po Promislu Božjem, skupljati oko njega mnogi želate- lji duhovnog života. Ubrzo ih se skupi tako veliki broj, da je Sava morao zidati i crkvu i kelije mnoge. Dođoše mu i neki Jermeni, kojima on odredi pešteru, gde će služiti na jermenskom jeziku. Кada mu otac umre, dođe mu njegova ostarela majka Sofija, koju on zamonaši, i dade joj keliju dalje od svog manastira, gde se ona podviza- vaše do kraja života. Mnoge napasti pre- trpe ovaj sveti otac od bliskih ljudi, od jeretika i od demona. No on sve pobeđiva- še, i to: bliske ljude blagošću i popustljivošću, jeretike nepokolebljivim pravoslavnim veroispovedanjem, a demone krsnim znakom i prizivanjem Boga u pomoć. Naročito je veliku borbu imao sa demonima na gori Кastelu, gde je osnovao drugi svoj manastir. Osnovao je svega sedam manastira. On i Teodosije Veliki, njegov sused, smatrani su najvećim svetilima i stubovima Pravoslavlja na Istoku. Careve i patrijarhe oni su ispravljali u veri, a svima i svakome služili primerom smernosti svetiteljske i čudesne sile Božje. Posle trudnog i mnogo plodnog života upokoji se sveti Sava 532. godine u devedeset četvrtoj godini života. Između mnogih drugih čudotvornih i dobrih dela neka bude spomenuto samo to, da je on prvi uredio čin bogosluženja po manastirima, poznat pod imenom čina Jerusalimske crkve.