Upravljaše, mudro i revnosno, crkvom svetom kao najveći arhipastir carigradski. Kada Lav Jermenin usta protiv ikona, on se usprotivi caru, i najpre cara savetovaše a po tom izobličavaše. Zato ga nečestivi car progna na ostrvo Prokonis. Na tom ostrvu beše manastir, koji sam Nikifor beše sagradio u čast svetog Teodora. I tu provede ovaj ispovednik vere pravoslavne trinaest godina, a potom predstavi se i ode ka Gospodu 827. godine. Pošto izgiboše svi carevi ikonoborci, i na carski presto sede Mihail s majkom Teodorom, a na patrijaršijski bi povraćen patrijarh Metodije, tada (846. godine) prenesoše se mošti svetog Nikifora sa Prokonisa u Carigrad, i behu položene prvo u crkvu svete Sofije, iz koje je za života i izgnan bio, a posle u crkvu Svetih Apostola. Glavno praznovanje ovoga velikog jerarha biva 2. juna, a 13. marta praznuje se otkriće i prenos njegovih netljenih moštiju. Beše sveti Nikifor izgnan iz Carigrada 13. marta, i opet 13. marta, posle devetnaest godina, mošti mu prenete u prestonicu.