Ova slavna junakinja vere Hristove rodi se u Rimu u domu senatorskom i bogatom, od oca paganina i majke hrišćanke. Od rane mladosti prilepi se ljubavlju ka Gospodu Isusu, rukovođena u nauci Hristovoj nekim blagočestivim učiteljem Hrisogonom. Primorana ocem Anastasija stupi u brak s nekim neznabožačkim vlastelinom Publijem. No, izgovarajući se na žensku bolest, ona nikako ne hte s njim stupiti u telesne veze. Zbog toga je muž gorko mučaše zatvorom i glađu. A još veće muke udari na nju, kada doznade, da ona tajno odlazi u tamnice hrišćanskim mučenicima, odnosi im ponude, služi im, pere im rane, dreši uze njihove. No Božjim Promislom bi oslobođena od opakog muža. Poslan bi Publije carem u Persiju, pa putujući morem, utonu. Tada sveta Anastasija poče slobodno služiti mučenim hrišćanima i svojim velikim nasledstvom tešiti siromahe deleći im milostinju. Jednom car Dioklecijan beše u gradu Akvileji, pa naredi, da mu dovedu ispovednika Hristova Hrisogona. Ovoga praćaše na putu svetog Anastasija. Hrisogonu svetom bi odsečena glava po carevoj zapovesti. Tada postradaše i tri sestre, Agapija, Hionija i Irina (v. 16. april) prve dve bačene u oganj, a treća strelom prostreljena. Njihova tela uze sveta Anastasija, zavi u belo platno i mnogim aromatima obloživ, česno sahrani. Potom Anastasija ode u Makedoniju, gde pomagaše stradalnicima Hristovim. Tu bi raspoznata kao hrišćanka, zbog čega bi uhvaćena i vođena na saslušanja i istjazanja kod raznih sudija. Želeći umreti za Hrista ljubljenoga, Anastasija neprestano vapijaše u srcu k Njamu. Nekakav načalnik žrečeva Ulpijan htede se pohotljivo kosnuti tela svete Anastasije, no oslepe najednom i izdahnu. Osuđena na smrt glađu svetog Anastasija preleža u tamnici trideset dana bez hrane, hraneći se jedino suzama i molitvom. Potom stavljena u lađu sa još nekoliko hrišćana da bude potopljena, no Bog je i od te smrti sačuva. Najzad bi nad ognjem privezana nogama i rukama za četiri koca, te predade Bogu dušu svoju svetu. Postrada i preseli se u Carstvo Hristovo 304. godine.