Nikolaj je ostao nedokučiva veličina, duhovni stub i uporište, najgenijalniji srpski besednik i bogoslov, najveći srpski crkveni pisac i mislilac, počasni doktor Glazgovskkog i Кolumbijskog univerziteta, veliki otac crkve i duhovnik, od čijeg duhovnog kapitala Srpska crkva danas živi i živeće kroz vekove.
Svoje poslednje dane, Vladika Nikolaj je proveo u ruskom manastiru Svetog Tihona u Saut Кananu, u Pensilvaniji. Upokojio se mirno u Gospodu, rano u nedelju, na poklade 18.marta 1956. godine. Smrt ga je zatekla na molitvi. Iz ruskog manastira, prenet je u srpski manastir Svetog save u Libertvilu i sahranjen uz velike počasti u srpskom narodnom groblju pored manastira. Na vest o Vladičinoj smrti zajecala su zvona sa tornjeva svih srpskih crkava širom sveta. Naročito u njegovoj “Domaji”. Tuga je obavila srpske manastire, monahe i monahinje, sveštenstvo i narod, naročito njegove verne bogomoljce. Tuga, ali istovremeno i radost. Svi su znali i dušom osećali da je Srbija dobila još jednog molitvenika pred prestolom Gospodnjim. Narod mu se odmah počeo moliti kao svetitelju.
Facebook citati
“RODIMO SE, NE DONOSEĆI NIŠTA. UMIREMO NE ODNOSEĆI SA SOBOM NIŠTA. A PERIOD IZMEĐU SE SVAĐAMO, KAO DA POSEDUJEMO NEŠTO…”
Leave a comment
Žao nam je, da bi postavili komentar, morate biti prijavljeni.